Wartościowanie jest wszechobecne w komunikacji językowej i odgrywa w niej bardzo ważną rolę. Świadczy ono o stosunku mówiącego do otaczającej go rzeczywistości, o jego poglądach i systemie wartości. Każdy użytkownik języka dysponuje różnymi środkami językowymi o charakterze wartościującym. Mogą one znajdować się na poziomie morfologicznym, leksykalnym oraz całych wypowiedzi. Zaczniemy od zapoznania się z literaturą teoretyczno-metodologiczną na gruncie językoznawstwa francuskiego. Badacze francuscy koncentrują się językowych środkach wartościujących, konotacjach (C. Kerbrat-Orecchioni 1980), toposach (O. Ducrot 1972), roli wiedzy wspólnej, ideologii oraz roli figur retorycznych (M. Bonhomme 2005). Następnie zilustrujemy tę problematykę analizując różnorodne typy dyskursu (prasowy, polityczny, społeczny).

 

Metody i formy oceny pracy studenta

-uczestniczenie w zajęciach,

-wystąpienie ustne z krótkim referatem a następnie przygotowanie go wersji pisemnej. 

 

Efekty kształcenia

Po pozytywnym zakończeniu tego programu student powinien posiadać następujące umiejętności:

-zastosowania hipotez badawczych pragmatyki aksjologicznej do analizy korpusu,

-samodzielnej oceny jawnego i niejawnego wartościowania w komunikacji medialnej,

-posługiwania się terminologią naukową potrzebną do analizy tekstów,

-stawiania problemów badawczych,

-przygotowywania wystąpień o charakterze naukowym.