Wymagania wstępne: podstawowe wiadomości ze wstępu do językoznawstwa

Ilość miejsc: 15

Program nauczania:

Wykład ma na celu przedstawienie najważniejszych sposobów opisu i analizy tekstów, zwłaszcza pisemnych, związanych z określonym kontekstem społeczno-historycznym ich wytworzenia, determinującym jego cechy językowe.

Dyskurs (w polskiej tradycji – tekst) jest przedmiotem zainteresowań różnych gałęzi nauki, a jego badanie jest domeną ujęć interdyscyplinarnych.

Wykład podzielony jest na dwie części:

            Główne cechy dyskursu. Kluczowe pojęcia: gatunek i jego najważniejsze typologie, interdyskurs, interakcja. Analizy oparte na pojęciu wypowiadania vs na pragmatyce. Analiza dyskursu wypracowana na gruncie francuskim vs krytyczna analiza dyskursu w kręgu anglosaskim. Cechy wybranych gatuków: prasowego, literackiego, naukowego, politycznego. Nowe gatunki: blog, czat, poczta elektroniczna. Rola obrazu. Dyskurs jako domena zbiorowej tożsamości.

II.        Analiza dyskursu w określonych sytuacjach komunikacyjnych. Analiza środków

            językowych służących do konstruowanie rzeczywistości społeczno-politycznej,

            charakter perswazyjny przekazu, informacje przekazywane niejawnie, rola

            stereotypów, konotacji, wartościowanie jawne i ukryte. Problematyka ta zostanie

            zilustrowana na przykładzie dyskursu politycznego, propagandowego,

            ekologicznego i reklamowego.  

Metody i formy oceny pracy studenta:

-obecność na wykładach i zaliczenie obu części wykładu.

Efekty kształcenia:

- umiejętność adekwatnej interpretacji tekstu dzięki jego odniesieniu do sytuacji społecznych i do interdyskursu,

- umiejętność dobierania środków językowych w zależności od typu tekstu,

- umiejętność  krytycznej oceny teorii oraz metodologii badań dyskursu,

-posługiwanie się terminologią naukową  potrzebną do analizy dyskursu

-zastosowanie nabytych wiadomości do samodzielnych analiz tekstów np. w pracy magisterskiej