Opisy przedmiotów
Przedmioty: PP
MOTYW SNU W LITERATURZE ŚREDNIOWIECZA
- PP
- II rok, semestr letni: 2 godz. /tyg.
- dr Ewa Dorota ŻÓŁKIEWSKA
- Zakład Literaturoznawstwa Francuskiego
1. Wymagania wstępne: znajomość języka francuskiego
2. Program nauczania: Celem konwersatorium, prowadzonego w języku francuskim, będzie określenie rozmaitych funkcji średniowiecznego literackiego motywu snu. Przeprowadzone zostaną analizy konkretnych tekstów : funkcja poetycka (sny symboliczny w Tristanie i Izoldzie i alegoryczny w Powieści o Róży); funkcja stylistyczna (sen obsceniczny w fabliaux); funkcja narracyjna (sny proroczy w Pieśni o Rolandzie i kompensacyjny w Cligèsie).
3. Metody i formy oceny pracy studenta:obecności i aktywny udział w zajęciach,
wygłoszenie referatu, praca pisemna
4. Efekty kształcenia – po pozytywnym zakończeniu zajęć student powinien być w stanie:
a. sporządzić listę podstawowych pozycji bibliograficznych dotyczących poznanej tematyki
b. przedstawić i skomentować tekst źródłowy (również ikonograficzny)
c. przedstawić i skomentować opracowania o rozmaitym charakterze: książkowe, filmowe
fotograficzne, internetowe, itd.
d. zabierać głos w dyskusji,
e. przygotować i napisać parostronicowy tekst podsumowujący zagadnienia poruszane w
trakcie konwersatoriumSposoby wartościowania w języku
- PP
- Prof. dr hab. Elżbieta Pachocińska
- Zakład Literaturoznawstwa Francuskiego
Wartościowanie jest wszechobecne w komunikacji językowej i odgrywa w niej bardzo ważną rolę. Świadczy ono o stosunku mówiącego do otaczającej go rzeczywistości, o jego poglądach i systemie wartości. Każdy użytkownik języka dysponuje różnymi środkami językowymi o charakterze wartościującym. Mogą one znajdować się na poziomie morfologicznym, leksykalnym oraz całych wypowiedzi. Zaczniemy od zapoznania się z literaturą teoretyczno-metodologiczną na gruncie językoznawstwa francuskiego. Badacze francuscy koncentrują się językowych środkach wartościujących, konotacjach (C. Kerbrat-Orecchioni 1980), toposach (O. Ducrot 1972), roli wiedzy wspólnej, ideologii oraz roli figur retorycznych (M. Bonhomme 2005). Następnie zilustrujemy tę problematykę analizując różnorodne typy dyskursu (prasowy, polityczny, społeczny).
Metody i formy oceny pracy studenta
-uczestniczenie w zajęciach,
-wystąpienie ustne z krótkim referatem a następnie przygotowanie go wersji pisemnej.
Efekty kształcenia
Po pozytywnym zakończeniu tego programu student powinien posiadać następujące umiejętności:
-zastosowania hipotez badawczych pragmatyki aksjologicznej do analizy korpusu,
-samodzielnej oceny jawnego i niejawnego wartościowania w komunikacji medialnej,
-posługiwania się terminologią naukową potrzebną do analizy tekstów,
-stawiania problemów badawczych,
-przygotowywania wystąpień o charakterze naukowym.
Bonhomme, M. 2005, Pragmatique des figures du discours, Éd. Champion, Paris, pp.221-255.
Ducrot, O. 1972, Dire et ne pas dire, Hermann, Paris.
Kerbrat-Orecchioni, C. 1980, L’énonciation. De la subjectivité dans la langue, Librairie Armand Colin, Paris.
-1977, La connotation, Presses Universitaires de Lyon, Lyon.
Mitterand, H. 2002, Précis de pragmatique, Armand Colin, Paris, pp. 98-119.
Moirand, S. 2007 Les discours de la presse quotidienne. Observer, analyser, comprendre, PUF, Paris.
Opisy przedmiotów:
Program studiów oraz opisy przedmiotów dotyczą zarówno studiów wieczorowych, jak i dziennych |
|
---|---|
Pokaż wszystkie | |
Pokaż tylko zakład: |
Zakład Dydaktyki i Metodyki Języków Romańskich Zakład Językoznawstwa Romańskiego Zakład Literaturoznawstwa Francuskiego |
Pokaż rok: | I, II, III, IV, V |
Przedmioty: | EKO, FIL, GK, GO, GO-FON, HF, HLF, JH, LEKT-DJ, LIC, ŁAC, MAG, MBJ, MBL, MET, MONO, NPJ, NPL, PED, PNJF, PNJF-ATL, PNJF-LABO, PP, PROS, PSY, PU, SOC, TEM, TLD, TnF, TnP, TP, UF, WF, WJ, WL, WoKF, ZHJ |