1. METODOLOGIA BADAŃ LITERATUROZNAWCZYCH (I stopień – III rok)                         

Na zajęciach będzie mowa o głównych metodach badań literaturoznawczych we Francji od połowy dwudziestego wieku do współczesności, takich jak historia literatury, krytyka świadomości, krytyka tematyczna, psychokrytyka, sociokrytyka, krytyka strukturalna, krytyka poststrukturalna i mitokrytyka. Pod kierunkiem prowadzącego studenci będą analizowali teksty krytyczne reprezentatywne dla poszczególnych prądów metodologicznych. Część zajęć poświęcona zostanie ogólnym problemom teorii literatury i metakrytyki, takim jak główne cechy Nowej Krytyki (Nouvelle Critique), problem obiektywności i subiektywności w krytyce, kwestia estetycznej oceny dzieła, definicja „tematu” w krytyce tematycznej i tematologicznej, pojęcie „drogi krytycznej” (trajet critique), pojęcie „świadomości strukturującej” (conscience structurante), różne definicje koła hermeneutycznego, zagadnienie śmierci autora, opozycja: dzieło/tekst. Na zajęciach będą omawiane fragmenty książek i artykuły następujących badaczy: Gaston Bachelard, Charles Mauron, Jean-Paul Sartre, Jean-Pierre Richard, Jean Starobinski, Jean Rousset, Roland Barthes, Marc Angenot, Jean-Jacques Wunenburger, Hans Georg Gadamer i Paul Ricœur.

Warunki zaliczenia: aktywne uczestnictwo w zajęciach, 1 praca pisemna.

Efekty kształcenia: Student po zakończeniu zajęć powinien:

1. wykazać się ugruntowaną znajomością historii i teorii badań literackich

2. potrafić konfrontować odmienne stanowiska metodologiczne

3. umieć definiować główne pojęcia obecne we współczesnych dyskursach teoretycznych i krytycznych

4. potrafić określić związki współczesnej krytyki literackiej z naukami humanistycznymi

5. wykazać się umiejętnością stosowania głównych dyrektyw krytyki naukowej do analizy twórczości literackiej na innych zajęciach z zakresu historii literatury oraz przy pisaniu pracy dyplomowej